O noso compost

No noso hortiño xa temos preparado algo de compost do ano pasado, rico en carozos e peladuras das mazás das nosas maceiras e restos da poda, que aportan moito fósforo, potasio e nitróxeno.

Para facelo tomamos, a modo de composteiro, dous capachos de uns 80 litros de capacidade cada un os que lle fixemos un buratos na parte baixa que permiten saír a auga sobrante. Puxemos uns soportes e unhas tablas de madeira a modo de tapas e ¡voilà! Xa temos composteiro, fácil e todo reutilizado.

Sabemos que o compost está listo para ser usado cando ten un aspecto máis ou menos homoxéneo, non podemos distinguir con que se formou e ten un cheiro a humus ou mantillo que non resulta molesto. Para saber se ten o punto perfecto de humidade temos a proba do puño.Collemos un puñado do compost e o apretamos un pouco, ten que quedar compacto pero sen rebosar auga. Se a auga nos escorrega pola man está demasiado húmido e se queda todo disgregado está moi seco.

O noso compost quedou un pouco húmido de máis pero dentro do aceptable, especialmente tendo en conta o húmido que é Santiago.